Αναδημοσιεύουμε από τη προσωπική του σελίδα στο facebook την ανάρτηση του Άγγελου Καλοδούκα
Η συγκέντρωση στη Νέα Φιλαδέλφεια ενάντια στη βία και την τρομοκρατία τα είχε όλα. Πλήθος, παλμό, συγκίνηση, αποφασιστικότητα. Είχε όμως και κάτι άλλο που εμένα, και πιστεύω την πλειοψηφία όσων συμμετείχαν, τους συγκίνησε βαθύτατα. Η συγκέντρωση συσπείρωσε ανθρώπους από όλο το φάσμα της Αριστεράς και των κοινωνικών αντιστάσεων και αυτό στα σημερινά δεδομένα ήταν πρωτοφανέρωτο επίτευγμα.
Στη συγκέντρωση μπορούσες να δεις άτομα από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, την επαναστατική Αριστερά, τη ΛΑΕ, και ναι!, θα πω την κακή λέξη, τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέλη (ακόμα και στελέχη) του νυν ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολλά και διάσπαρτα στο χώρο. Ένας εξαιρετικός σύντροφος από την «παλιά καλή εποχή» μόλις με είδε μου είπε:
«Είναι κάτι σαν reunion! ».
Άλλη μια καλή μου σύντροφος μου είπε λίγο αργότερο:
Πως και έτσι; Έγιναν ξαφνικά ρεφορμιστές όλοι οι άλλοι και ανέχθηκαν τους «μνημονιακούς προδότες» στην ίδια συγκέντρωση χωρίς να αντιδράσουν βιαίως; Υπερβολική ευγένεια;
Θαρρώ πως η απάντηση στο ερώτημα είναι ενδιαφέρουσα.
Το πρώτο που νομίζω ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο, ήταν η αδυναμία της κυβέρνησης και των υπευθύνων της κομματικής γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ να πείσουν τα μέλη και στελέχη τους ότι η γραμμή στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι ορθή. Δεν είναι δυνατόν, ο οποιοσδήποτε στοιχειωδώς αριστερός, να καταπιεί αυτό που γίνεται στη Νέα Φιλαδέλφεια. Τραμπούκοι, φασιστοειδή καθάρματα, τρομοκρατούν τη νόμιμη δημοτική αρχή αλλά και αριστερές οργανώσεις, υπό την ηγεσία ενός καπιταλιστή που έχει κατηγορηθεί για λαθρεμπόριο πετρελαίου, φίλου ενός πρώην πρωθυπουργού της ΝΔ. Η αστυνομία δείχνει ανοχή σε αυτήν την κατάσταση, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει στροφή 180 μοιρών στο θέμα του γηπέδου, αφότου έχει βγει στην κυβέρνηση. Όλα αυτά βγάζουν μάτια, και δεν ήταν δυνατόν να αφήσουν ασυγκίνητα τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος.
Αλλά νομίζω, ότι το reunion είχε και άλλη μια αιτία. Γίνεται κατανοητό σε πολλούς και πολλές στο χώρο της Αριστεράς, ότι η ανθρωποφαγία έχει τα όριά της. Είναι ένα πράγμα η πολεμική και ανοιχτή σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική. Και είναι εντελώς άλλο θέμα να τσουβαλιάζονται τα απλά μέλη με την κυβερνητική πολιτική και να χαρακτηρίζονται «συνειδητοί προδότες» άνθρωποι που μέχρι πριν από κάποιο διάστημα ήταν στις γραμμές του κινήματος. Υπάρχουν ακόμα και στελέχη του νυν ΣΥΡΙΖΑ (όπως φάνηκε και στην συγκέντρωση) που δεν αισθάνονται ούτε ρεφορμιστές ούτε προδότες. Δεν έχουν ξεπουληθεί όλοι για κάποιον κυβερνητικό μισθό. Και υπάρχουν πολλοί περισσότεροι από όσους ήταν παρόντες στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν με κανένα τρόπο δικαιολόγηση της κυβερνητική πολιτικής ή υποστολή της κριτικής στην κομματική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν σημαίνει συχωροχάρτι, ούτε κατανόηση στα μνημόνια. Δεν υπάρχει χώρος για τέτοια πράγματα στην πολιτική, στην ταξική πάλη. Σημαίνει όμως, ότι πρέπει να κατανοούμε τις βαθύτερες αιτίες που οδήγησαν πρώην συντρόφους μας στις νυν επιλογές τους, να κατανοήσουμε ότι αντιφάσεις και συνολικές ελλείψεις στην Αριστερά έφτασαν τα πράγματα εδώ που τα έφτασαν. Δεν υποστέλλουμε τη δύναμη της κριτικής μας, αλλά δεν κατασπαράσσουμε τους ανθρώπους γύρω μας. Πολύ περισσότερο όταν αυτοί οι άνθρωποι ήταν συναγωνιστές μας για χρόνια. Η Αριστερά θα πρέπει να διακρίνεται για το ήθος της, ότι νοιάζεται για τον κάθε σύντροφο. Να το θυμόμαστε αυτό.
