Το ποδόσφαιρο, η πολιτική παρέμβαση κι ο φασισμός

Γράφει ο Γιώργος Κατερίνης*

Τα 100 χρόνια της γιορτάζει φέτος η ΑΕΚ με τη συγκυρία αυτή να τη βρίσκει στο νέο της «σπίτι». Καθένας μπορεί να έχει τη δική του άποψη για το γήπεδο, τη λειτουργικότητά του, ό,τι προηγήθηκε του σχεδιασμού και της κατασκευής του. Αλλωστε όλα τα «μεγάλα έργα» πάντα εγείρουν διαφορετικές απόψεις και οι τοπικές -και όχι μόνο- κοινωνίες έχουν το δικαίωμα να εκφράσουν τη γνώμη τους.

Αυτό δηλαδή που επιχειρήθηκε να γίνει και στη Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά εμποδίστηκε με κάθε τρόπο, θεμιτό αλλά και αθέμιτο. Ομως όλα αυτά είναι πλέον… Ιστορία, από τη στιγμή που το καλοκαίρι του 2017 ξεκίνησε η κατασκευή του γηπέδου.

Τι είναι αυτό όμως που ωθεί την ιδιοκτησία του γηπέδου να προσπαθεί να αναθερμάνει έναν «πόλεμο», επιλέγοντας να αναρτήσει την παραπάνω αφίσα στο χώρο του γηπέδου, διαπομπεύοντας πολιτικούς παράγοντες και ξαναγράφοντας την Ιστορία όπως την βολεύει;

Πραγματικά δεν αντιλαμβανόμαστε τη σκοπιμότητα, πέρα από το προφανές: τη συντήρηση ενός τοξικού κλίματος που τροφοδοτεί τον οπαδισμό.

Ομως μπορεί η ιδιοκτησία ενός γηπέδου, μιας ομάδας να επιχειρεί τέτοια ωμή πολιτική παρέμβαση; Μπορεί να διαπομπεύει πολιτικά πρόσωπα, μέσα μάλιστα σε ένα έργο που κατασκευάστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του με κρατικό χρήμα; Μπορεί ένας μεγαλοπαράγοντας να προγράφει όσους πολιτικούς τον «ενόχλησαν» ή να θεωρεί ότι του «σκότωσαν το όνειρο»;

Αυτές οι πρακτικές είναι ξεκάθαρα φασιστικές και προσβάλλουν την αντιφασιστική προσφυγική καταγωγή της ομάδας και θα περιμέναμε να έχουν ξεσηκώσει την τοπική αυτοδιοίκηση, τους θεσμούς, τις δημοκρατικές και αριστερές δυνάμεις, τους αγνούς οπαδούς. Ομως δυστυχώς, μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν είδαμε τέτοιες αντιδράσεις.

Η δήθεν «πολυετής καθυστέρηση» και ένα προσωπικό όραμα

Ας επαναφέρουμε όμως στη μνήμη και μερικές αλήθειες που η διοίκηση της ομάδας προσπαθεί να κρύψει πίσω από το αφήγημά της για τους δήθεν «υπαίτιους» και την «πολυετή καθυστέρηση».

Το έργο του γηπέδου ήρθε ως μέρος ενός νομοσχεδίου για το ρυθμιστικό σχέδιο της Αθήνας, το οποίο κατατέθηκε στα τέλη Ιουλίου του 2014, χωρίς ουσιαστική διαβούλευση και ψηφίστηκε αρχές Αυγούστου. Με το νομοσχέδιο αυτό ξεπεράστηκαν όλα τα νομικά κωλύματα, νομιμοποιήθηκαν οι υπερβάσεις, δόθηκε δημόσια δασική έκταση, ξεπεράστηκαν υποχρεώσεις που ισχύουν για όλα τα μεγάλα έργα (π.χ. θέσεις πάρκινγκ). Και φυσικά η δημοτική αρχή, που είχε εκλεγεί ελάχιστες μέρες πριν, ούτε ρωτήθηκε, ούτε της δόθηκε η δυνατότητα να εκφράσει τις απόψεις της. Από εκείνο το σημείο, που η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου έκανε πράξη με συνοπτικές διαδικασίες το προσωπικό όραμα του μεγαλοπαράγοντα της ΑΕΚ, μέχρι την έναρξη των εργασιών πέρασαν κάτι λιγότερο από τρία χρόνια. Αυτό ήταν το διάστημα στο οποίο έπρεπε να κατατεθούν τα αναγκαία σχέδια, να ζητηθούν οι απαραίτητες εγκρίσεις, να περάσουν από τα συλλογικά όργανα του δήμου και της Περιφέρειας οι απαραίτητες περιβαλλοντικές μελέτες, να εκφράσουν τις απόψεις τους οι διάφορες υπηρεσίες, όσες δηλαδή ενέργειες απαιτούνται για ένα μεγάλο έργο.

Φυσικά για κάποιους μεγαλόσχημους επιχειρηματίες όλα αυτά είναι γραφειοκρατικές, περιττές και ενοχλητικές διαδικασίες. Θα επιθυμούσαν τα έργα να πραγματοποιούνται με fast track διαδικασίες, χωρίς αντιρρήσεις, χωρίς διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες. Είναι οι ίδιοι που ενώ απαιτούν τη δημόσια χρηματοδότηση των ιδιωτικών τους σχεδίων, δεν ανέχονται τον πολιτικό έλεγχο.

Ετσι η προσφυγή του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας στο Συμβούλιο της Επικρατείας ενάντια στην παραχώρηση δημόσιας δασικής έκτασης για την οικοδόμηση του γηπέδου βαφτίστηκε εχθρική ενέργεια και ο τότε δήμαρχος φιγουράρει στην αφίσα της ντροπής που «κοσμεί» τον χώρο του γηπέδου. Δίπλα του φιγουράρει ένα δημοτικός σύμβουλος της Αριστεράς, ο οποίος είχε ήδη παραιτηθεί από δημοτικός σύμβουλος όταν εμφανίστηκε το σχέδιο του γηπέδου το 2013. Και μαζί ακόμα ένας πολιτικός της Αριστεράς που χρημάτισε υπουργός για 6 μήνες όλους κι όλους και τέλος ήταν ο υπουργός εκείνος που ενέκρινε το σχέδιο ανέγερσης του γηπέδου και άνοιξε τον δρόμο για την έναρξη των εργασιών.

Αυτοί είναι οι 4 που στοχοποιούνται ως «Αυτοί που ΗΘΕΛΑΝ να ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ τα ΟΝΕΙΡΑ» των φίλων και οπαδών της ομάδας. Αυτούς χρησιμοποιεί η ηγεσία της ομάδας για να οικοδομήσει ένα αφήγημα όπως τη βολεύει και ταυτόχρονα να κάνει την πολιτική της παρέμβαση που έχει άρωμα ρεβανσισμού, αν όχι και φασισμού.

*Δημοσιογράφος, πρώην πρόεδρος της Κοινότητας Νέας Χαλκηδόνας

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών, στις 15/4/2024